اگه یه روزی بچه داشتم احتمالا اولین چیزی که در مهارتهای زندگی بهش یاد میدم تنهاییه
اگه بدونه توی زندگی روزهایی وجود داره که حتی ممکنه از نزدیک ترین فرد زندگیش که در اون لحظه منِ مادرش هستم به تنگ بیاد و حس کنه چقدر ازش دوره و چقدر تنهاست ، دیگه برای نگه داشتن آدمها کنار خودش دروغ نمیگه.دورو نمیشه.خودش رو در اولویت قرار میده.از حقش دفاع میکنه.نمیذاره کسی ناراحتش کنه یا چیزی ازش کم کنه چون میدونه در نهایت تنها کسی که واسش میمونه خودشه.حتی غیبت نمیکنه چون میتونه هرمشکلی با کسی داره مستقیما به خودش بگه بدون هیچ ترسی.به حریم شخصی دیگران احترام میذاره و درک میکنه که نباید کاری کنه که اون ادمها نتونن تنهایی از پس خودشون بر بیان.اگه عاشق شد وابستگی افراطی نداره که اذیت شه. و در یک جمله ی کلی اینکه زندگی در کنار عزیزانش شیرین تر و بدون اونها هم شیرین خواهد بود واسش.
دیگه نگران این نیستم که اگه من مردم بچه ام چی میشه مثلا!
نمیدونم.چیزی نشده.در حالت خوشی هم به این فکر کردم.فقط جالب بود واسم
درباره این سایت